Tokyo’da kum fırtınası altında kısa bisiklet turu

by Erol Emed

Daha önce Tokyo’da böyle bir hava kirliliği olayı hiç olmamıştı.

Önce uzaklarda gökyüzü açık kahverengiye dönüşmeye başladı. Sonra o uzaklar gittikçe yakınlaştı.

Ardından kirli sarı renkte yoğun bir kitle güneşi örttü. Hava soğudu. Gözlerimiz acımaya başladı.

Bir gariplik olduğunu anladık. Dışardaydık. Önümüze ilk çıkan kafeye girdik.

Çin’deki kirli hava rüzgarla Tokyo’ya geldi zannettik. Kirli hava ile ilgisi yok ama Çin bağlantısı var. Moğolistan’daki Gobi Çölünden gelen kum fırtınası imiş. Pekin’in de etkilemişti.

Süpermarketten bir maske aldık, ağzımızı burnumuzu kapadık. Yavaş yavaş eve döndük.

Bu tip kum fırtınaları önüne ne çıkarsa, zararlı madde, emer gelirmiş. Tsunami gibi yani. Tek farkı Tsunami denizde olur, bu bir hava olayı, içinde PM 25 partikülleri de dahil bir sürü zararlı madde soluduk.

Üzerinden sekiz saat geçti hala genzim, burnum ve gözlerim yanıyor. Sanki bir kömür tadı var etrafımda. Ciğerlerim de acıyor sanki. Öksürtüyor. Burnumdaki yanık hissi özellikle rahatsızlık verici.

Bu yazıyı kısa bir bisiklet gezisine ayıracaktım ama

Aslında bu pazarki yazıyı oğlum Kaan ile beraber Setagaya tren hattındaki son istasyon Sangenjaya’ya yaptığımız bisiklet turuna ayırmıştım. Ama kum fırtınası güne de yazının açılışına da damgasını vurdu.

Kaan becerisini ilerlettikçe daha çok bisiklete binmek istiyor. Bugün evin yakınlarından gecen tren hattının son istasyonuna kadar gidip gelmeye karar verdik. Yol boyunca irili ufaklı parklar bahçeler var. Dura oyanaya vakit geçiririz, Kaan’da doya doya bisiklete biner diye düşündüm.

Sabah 8:30 gibi evden çıktık. Önce 1km ilerdeki Denny’s restoranda kahvaltı ettik.

Karnımızı doyurduktan sonra, dar ve kalabalık yokuşa vurduk.

Önce Miyanozaka

İlk durağımız Miyanozaka istasyonunda oyun yeri olarak kullanılan eski tren vagonu olacak. Kaan burada vakit geçirmeyi çok sever. Mola vereceğimiz yere gelmeden önce ilkokulunun da önünden geçiyoruz. Buraları oğlumun her sabah geldiği yerler. Istasyona varınca saat daha erken olduğu için tren vagonunu bomboş buluyoruz. Kaan hemen makinist ve kondüktör oluyor. Ben de yolcu.

Sonra bir tapınak

Bizim oğlan iyice hevesini aldıktan sonra yeniden yola koyuluyoruz. Bu kez hemen yanıbaşımızdaki bir Buda tapınağında kısa bir mola veriyoruz. Buranın özelliği otantik bir “çan” ve güzel bir bambu bahçesi.

Daha sonraki istikamet Kamimaçi istasyonu. Arabalara dikkat ederek, trenyolunu birkaç kez geçerek yolumuza devam ediyoruz. Kaan bu kadar uzun yolu, hem de normal caddelerde ilk defa sürüyor.

Ufak parkta küçük bir mola daha 

Bir sonraki durağımız Şouin Jinja Mae istasyonunun hemen yanındaki küçük park. Kaan buradaki garip kaydırağa bayılıyor. Doğrusu benim de hoşuma gidiyor bu.

Parktan çıktıktan sonra trenyolu boyunca demiryolunun bir sol tarafına, bir sağ tarafına geçerek, bazen ara sokaklara dalarak, bazen de çan-çanlarda trenleri izleyerek Wakabayaşi istasyonuna kadar geliyoruz.

“Kan-nana” Bulvarını geçiyoruz

Tokyo’yu boydan boya geçen büyük bulvarlardan biri olan “Kan-nana Bulvarı”na geldik. Bu kavşak ilginç bir kavşak. Çan-çanlar yok. Trenyolu caddenin ortasında geçiyor ama Tren arabalara kırmızı yanmasını bekliyor. Başka bir yerde görmedim bu sistemi.

Artık hemen hemen son durak olan Sangenjaya istasyonuna vardık sayılır.

Sangenjaya’ya gelince biraz istasyon etrafında dolaşıyoruz. Pet şişelerin kullanıldığı çevreci bir sergiyi geziyor, Mister Donuts’da öğle yemeği niyetine simit yiyor. Sonra da yeniden dönüş yoluna koyuluyoruz.

Dönüş yolu

Geri dönüşümüz de geldiğimiz gibi küçük molalar vererek geçiyor.

Ve Gobi çölünden kalkıp gelen kum fırtınası ufukta beliriyor

Bir süre sonra gökyüzü ufuktan kararmaya başlıyor. Acaba yağmur mu diyorum ama gri yağmur bulutlarının hemen arkasında açık sarı bir yoğunluk hayalet gibi belirmeye başlıyor. İnsanlar şaşkın. Herkes birbirine uzaklardan yaklaşan bu kirli sarı kitleyi gösteriyor .Bazı kişiler akıllı telefonlarını kontrol ediyorlar. Haberlere bakıyorlar herhalde.

Pis bir görüntü bu. Doğal olarak Çindeki kirli hava Tokyo’ya ulaştı zannediyorum. Kanser yapan P.M. 2.5 parçacıkları varmış. Bir maske bulmak gerek.

Yakındaki bir kafeye girip havanın durumuna bakıyoruz. Ben Kaan’a ve kendime maske alıyorum. Ağzımız ve burnumuzu kapatırız ama gözlerimiz açık. İnce kum tanecikleri gözlerimizi acıtıyor.

Miyanozaka’daki tren vagonunda bir mola daha veriyorum. Hava belki açılır. Kum fırtınası güneşi gölgelediği için hava artık bir hayli soğuk geliyor.

Eve kadar olan son 3.3 kilometreye vuruyoruz bisikletleri. Hava hala sarı.

Etrafta geçen ambulans sayısında gözle görülür bir artış var. Ayrıca uzaklardan da pek çok siren sesi duyuyorum. Aniden bastıran bu kirli hava solunum darlığı çeken insanların durumunu kötüleştirdi herhalde.

Bugünkü hava garipti. Sadece çöllerde görülen kum fırtınası değildi olağan dışı olan. Hava sıcaklığı da normalin dşındaydı. Bir ara 25 dereceye kadar çıktı.

Bir müddet sonra eve varıyoruz. Saat 15:15. Yaklaşık 6 saatte tamamladık. Kum fırtınası biraz limon sıktı ama keyifli bir gündü.

İlk uzun menzilli bisiklet turunu tamamlayan oğlum başarıyla icra edilmiş bir görevin tatminini yaşarken, gözünü “daha büyük hedeflere” dikmeyi de ihmal etmiyor.

Hepinize mutlu Pazarlar ve iyi bir hafta dilerim.

Çin’deki hava kirliliği yazısısını okudunuz mu? –>>Burayı tıklayın<<